Woensdag 29 maart

De telefoon op onze hotelkamer wekte ons vanochtend al om 6 uur...Oeps! Maar het programma is vandaag weer zo mooi dat we toch maar het bed uitspringen. We vertrekken om 8 uur en nemen de weg van Jeruzalem naar Jericho, en vervolgens naar de Dode Zee. We zakken 1000m, rijden door de Syrisch-Afrikaanse breuklijn, langs het Palestijnse Jericho, richting de Dode Zee. Dit zoutmeer is de laagstgelegen plaats ter wereld! Het zoutgehalte is 10x zoveel als dat van de Middellandse Zee. Later deze dag hebben we ons vermaakt door op het oppervlak van de Dode Zee te drijven. Hilarisch! De meeste van ons zullen de thuisblijvers verrassen door de jeugdige uitstraling die ze hebben gekregen doordat ze zich ingesmeerd hebben met klei uit de Dode Zee! :-D

We rijden langs de grotten van Qumran, de plaats waar in 1947 de 2000 jaar oude Dode Zee rollen zijn ontdekt. Tot voor kort was de tekst van de oudste handschriften van ons Oude Testament afkomstig uit de negende en tiende eeuw ná Christus.
Maar bijvoorbeeld de gevonden Jesajarol dateert uit de tweede eeuw vóór Christus. We hebben nu dus een handschrift dat 1000 jaar ouder is! Maar de verschillen zijn minimaal. Een geweldige vondst!

Voor ons doemt de burchtheuvel Massada op. De top is 470 meter boven het niveau van de Dode Zee. Aan de westzijde van de Dode Zee bevond (en bevindt) zich de aarden wal die de Romeinen hadden opgeworpen om de vesting te heroveren, die de Joden in bezit genomen hadden. Drie jaar hebben zij zich daar kunnen handhaven. Aan de oostkant van de Dode Zee kun je de burcht beklimmen via het Slangenpad. Wij zijn met de kabelbaan omhoog gegaan en afgedaald. We dachten vaak aan de slaven die via een deel van dit pad het bronwater emmertje voor emmertje naar boven moesten sjouwen in de gloeiende hitte om Herodes' badhuizen te voorzien van water! Ook de ruïnes van deze gigantische bergvesting getuigen van een achterdochtige heerser die doodsbenauwd was zijn macht te verliezen. Grote voorraden proviand had Herodes in deze bergvesting opgeslagen.
Een onderaardse cisterne bevatte water dat voor vele mensen voor vele jaren genoeg was. In geval van nood zou hij zich in deze bergvesting kunnen terugtrekken. Hij heeft er nauwelijks gewoond.

Toch hebben de Joden later zich van deze burcht meester gemaakt. In het jaar 70 valt echter de stad Jeruzalem in handen van de Romeinen. Een groep Joden die aan de opstand tegen de Romeinen deelnemen verschanst zich op de berg. Het zijn bijna 1000 mannen, vrouwen en kinderen. De Romeinen belegeren de vesting drie jaar. Ze bouwen legerkampen onder aan de voet van de rots, waarvan we nu nog funderingen zien. De Joodse bezetting houdt toch stand. Tenslotte proberen de Romeinen door het aanleggen van een wal de toegang tot de vesting te forceren. Als de Joden zien dat de situatie onhoudbaar begint te worden, besluit men dat geen Jood in de handen van de vijand zal vallen en slaan ze de hand aan zichzelf. Een dramatisch moment!

Het natuurreservaat Ein Gedi is de volgende stop. Hier maken we een stevige wandeling door de schitterende natuur naar de waterval. Hier verschool David met zijn manschappen zich in de grotten voor de wraakzuchtige koning Saul. We lezen hier uit 1 Sam 24, waarin o.a. staat: David vertrok en verbleef in de vestingen van En-Gedi.
Er worden veel kiekjes gemaakt bij de lange waterval

Nog even wat over de Dode Zee. De zee is nu zó zout dat er geen vissen kunnen leven. Toch staat er in de profetie van Ezechiël 47:8 dat de Dode Zee zoet zal worden. In vers 10 staat zelfs dat er vanaf En-Gedi tot En-eglaïm vissers zullen zijn die veel en grote vissen zullen vangen! Dus...